Dit bericht is overgenomen uit de Sumarreheide website uit ~ 2016 destijds in beheer door Wolter Kloosterman († 2019) en dochter Greetje Altena-Kloosterman.
Beschrijving
Een man heeft een behekste zoon en gaat naar duivelbanner Piter Poes. Piter geeft hem een drankje maar maant de vader goed op het flesje te passen. Onderweg zal een grote zwarte hond op hem afkomen en proberen hem het drankje afhandig te maken om genezing van het kind tegen te gaan, aldus Piter. Vader gaat – gewapend met stok – op pad en stuit inderdaad op de hond. De vader moet de hond kreupel slaan om het drankje heel thuis te krijgen. De volgende dag is een oude vrouw plotseling kreupel. Zij was de heks – in hondengedaante – die het op het drankje voorzien had.
Hoofdtekst
Myn pake en beppe dat wienen Melle en Poai (= Froukje). Sy hienen in soan, dat wie Jelle-om. Jelle-om rekke bitsjoend. Sy wennen op ‘e Sumarreheide, dat sy gongen nei Piter Poes ta. Dat wie dêr de duvelbander. “God jonge,” sei Piter Poes, “dit liket net bêst.” Dat sei er tsjin pake. “Ik sil dy in drank jaen, mar der komt dy aenst in grouwe swarte houn tomjitte en dy hat it op it drankje bigrepen.”
Pake soarge der foar dat er in goeije stok krige.
En ja, dêr wie de houn al, doe’t er in stik hinne wie. Pake ûnderhelle de stok – hwant de houn sprong by him op en hie ’t op ’t drankje bigrepen – en rekke him net sunich. Hy wie kreupel. Mar it drankje bleau bihâlden.
De oare deis wie der in âld frommes kreupel. It hiet dat se fan ‘e trap fallen wie, mar pake en dy wisten wol better. Jelleom is wer better woarn.
Bron: Nederlandse VolksverhalenBank, Identificatie code: CJ014802
